Komentarze: 2
To było za piękne żebym mógł być wesoły długo :( Znów czerń wróciła... ta przepaść w którą nie chcę znów wpaść :( Choć ta iskierka, jest nadal, choć chwile rozmowy na które czekam całe dnie. Choć tyle jeszcze oświetla mi codzienność, smutek. Choć to tylko rozmowa, a może aż rozmowa??
Jeden moment i cały natłok myśli wrócił, wszystkie smutki i obawy. Jedna obawa największa, że zostanie sam i to z mojej winy. Zastanawiam się i nie potrafię odpowiedzieć sobie na pytanie, jedno proste pytanie... Dlaczego ja taki jestem?? A może tylko wydaje mi się że to jest proste pytanie ??
Zamykam się w ciemnym pokoju i myślę... Ale strach przed samotnością nie odchodzi :( A w końcu mam tylko 19, no prawie 20 lat. Wiele ludzi mówi że powinienem się jeszcze życiem cieszyć i bawić. Tylko że ja myślę inaczej. Ja mam już prawie 20 lat i znów sam na świecie. Mam rodzinę ale wiadomo że to nie to samo. Chciałbym jak jest mi trudno móc przytulić się do swojej miłości i powiedzieć KOCHAM CIĘ. Poczuć to ciepło bliskiej osoby, które tak dawno już mnie opuściło :(
Tylko czy jest mi pisane być szczęśliwym ?? Wszystko w okół mówi że nie, że to nie moje przeznaczenie. Tyle pytań się nasuwa na myśl na które nie znam odpowiedzi. Wiele ludzi z mojego otoczenia uważa że ja wiem wszystko. Ale ci sami ludzi nic o mnie nie wiedzą.
Teraz jedyna moja nadzieja w tej nie dawno odkrytej gwiazdce... tylko te chwile rozmowy z Nią. Choć tylko w wirtualnym świecie, ale dają mi chwilę relaksu i odpoczynku od smutku. Rozmowy na błahe tematy, ale pozwalają zapomnieć o szarej codzienności. Dziękuję Ci Gwiazdko za to. Za te chwile odpoczynku od życia ;*
Na koniec coś na co trafiłem pisząc tą notatkę: