Głębia Dnia

Dzień rozpoczął się jak zawsze: Mrok, czerń, wszechobecne przygnębienie. Nic nie wskazywało na to aby ta głębia ciemności miała zniknąć. Kolejna minuta podobna do poprzedniej - godzina do godziny, i choć wśród natłoku obowiązków trudno choć na chwilę oderwać się od rzeczywistości to jednak udało się. Postanowiłem że dziś to będzie ten dzień w którym zmienię codzienny mrok w coś lepszego, przyjaźniejszego. A może to przeznaczenie ??

I udało się pojawił się promyk nadzieji na zmianę - zmianę na lepsze, wspanialsze. Ale to tylko promyk, mały, zanikający z każda sekundą. Chciałbym żeby rozbłysł się i nie zgasł nigdy. Zobaczyłem JĄ choć nie znam, urzekła mnie swoim pięknem. Nieznajoma i może hipokryzja, ale troski znikły. Nic w tej chwili się nie liczyło, była tylko On, moja nadzieja na jaśniejsza przyszłość. Wiadomo promienie są ulotne, dziś są jutro nie ma. Chciałbym zatrzymać tą chwilę dłużej. Krótka rozmowa, wydaje mi się że rozumiemy się doskonale, potrafimy znaleźć porozumienie.

Ale czy to tylko moje odczucie ?? Nie dowiem się tego, na pewno nie prędko. Ale ważne jest że trwa, że promyk ten nadal błyszczy w mroku codzienności. Blask ten choć nikły rozświetla mi kolejny dzień. Czy możliwe to że po tylu smutkach i porażkach los uśmiecha się do mnie ?? 

To już 3 dni od tej chwili - tak dalekiej i jednocześnie bliskiej. Jest dobrze, promyk świeci dalej. Nadal daje mi siłę do dalszego dążenia w mroku codzienności. Tak daleko jest, nie osiągalna, ale oświetla ten mrok. 

Myślicie zapewne co to za promyk ?
Dziewczyna, piękna, sympatyczna, urocza, tajemnicza, intrygująca. Mało, a wręcz zupełnie się nie znamy bo w końcu to tak krótki okres. Ale pragnę poznać bliżej, poznać tajemnice, ale nie całkiem. Przecież kobieta to tajemnica wieczna, nie znana dla mężczyzny.  

Ale powiedzcie czy jest to możliwe żeby ulec zauroczenie, po kilki sekundach, minutach ?? Czy to tylko moje marzenia??